01 agosto 2009

Finalmente : estrenada "Sobre a Morte do Bieito", en Celanova

Pontevedra-Vigo (MORRAZO-TRIBUNA).-Alrededor de 500 personas acudieron anoche a la première de 'Sobre a morte do Bieito' en el claustro del monasterio de San Salvador de Celanova. La proyección comenzó poco después de las 23 horas ante un público totalmente entregado a la directora local Xudit Casas y a los equipos técnico y artístico, este último capitaneado por el actor vigués Marcos Correa y completado por vecinos de la comarca celanovesa.

Fueron estos “actores noveles” los más emocionados, ya que era la primera vez que disfrutaban del montaje final de la cinta; además de un making off repleto de anécdotas que conllevó a numerosos comentarios en la fiesta posterior al estreno. Una fiesta que fue celebrada en una sala privada en uno de los bares de la villa de Curros Enríquez.

Una idea que maduró durante años
Casas describió el proceso de 'Sobre a morte do Bieito' como un duro trabajo a lo largo de los años. Para la directora todo comenzó durante su etapa escolar, cuando tomó contacto con el relato de Dieste: “A idea surxiu xa na escola, cando me mandaron ler unha antoloxía de contos fantásticos. Cando me propuxen facer unha curtametraxe retomei 'Sobre a morte do Bieito' porque é un relato que me cautivou dende pequena, que se quedou na miña cabea durante anos e anos”. La razones que expuso Xudit Casas fueron más allá de lo técnico o artístico de la cinta, aludiendo también a los problemas de presupuesto que conlleva una grabación de grandes magnitudes. “¿Por que? Pois sígomo preguntando, eu sinto debilidade pola psicoloxía e veño da rama de video-arte, de ficción, sobre todo porque é unha maneira de experimentar e de coñecerse máis a un mesmo como realizador, e tamén porque ten uns costos máis baratos de producción e porque non precisas un equipo tan amplo como tivemos no Bieito, con cerca de 40 personas”, explicó la directora.

La dialéctica del personaje, fundamental para Casas
“O que me encanta da curtametraxe vai máis alá da ficción propia da obra, trátase da dialéctica que ten o personaxe todo o tempo no relato. O que está ben o que está mal, como actúes vai influir en como unha sociedade te ve. Esto é o que ocorre co personaxe, o que está ben ou mal é estudiado por unha pequena sociedade que é o pobo”. Casas retoma aquí el cuestionado papel del héroe o villano, el ganador o perdedor, esa línea en la que Marcos Correa se maneja con una exquisitez propia de un gran profesional.

Un proyecto ilusionante, el detonante para Correa
El actor vigués y protagonista de la cinta, Marcos Correa, destacó el buen ambiente del rodaje, así como la ilusión y la fuerza que la directora demostró a la hora de presentarle el proyecto, lo que propició que diese el “sí, quiero” sin dudarlo: “Cando me falou do proxecto, ela confiaba moito no texto, levaba dándolle voltas moito tempo. Esto é algo que dá seguridade. Quero destacar sobre todo o entusiasmo que tiña Xudit dende o principio. Quizá foi iso o que me axudou a decidirme, porque a pesar de coñecer despois o seus traballos de video-arte, naquel momento a ela non a coñecía. Pero o entusiasmo que tiña no texto e tamén na súa terra, o seu obxetivo era realmente que participase todo o pobo que se visen todos os exteriores, que en realidade foron a mellor localización para ambientar esta curtametraxe”. Correa destacó la gran profesionalidad de todo el equipo, tanto el artístico como el técnico. “Estou encantado de traballar con ela e con todo o mundo que participou en 'Sobre a morte do Bieito. Foi incrible”.

La directora también tuvo palabras de elogio para el vigués, que disfrutó de un papel clave en el desarrollo de la obra: “O que máis me gustou de Marcos, ademais da súa interpretación, é a humildade que ten, é moi cómodo traballar cunha persona así, que non vai de estrellita”.

Un equipo artístico amateur que dio la talla
La revelación de la cinta fueron los miembros del equipo artístico, los vecinos de Celanova que colaboraron en el proyecto de Casas. Algunos de ellos ya habían desarrollado papeles en algunas obras de teatro, pero otros se ponían a las órdenes de una directora por primera vez. Casas agradeció la entrega de todos y la gran profesionalidad con la que acataron sus órdenes: “Moitos dos actores non profesionais xa traballaran en teatro con anterioridade. Aquí fixérono con moita paixón”.
“Traballamos como un só equipo, artístico e técnico, sen distinción e moi unidos. É unha cousa que agradezo moitísimo. Tamén a paixón que tivo a xente de Celanova, que non só colaborou no equipo artístico, senón tamén no técnico”, añadió Casas.

Agradecimientos a la Fundación Curros Enríquez
La presentación ante los medios fue acogida en la Casa dos Poetas de Celanova, un enclave de gran relevancia que acogió con cariño a la celanovesa Xudit Casas, que se sintió “en su casa” en todo momento. El secretario de la Fundación, Antonio Piñeiro, agradeció el trabajo de Casas y la invitó a seguir el camino de entrega a sus ideas, como ha demostrado hasta la fecha: “A Fundación Curros Enríquez está afeita a presentar libros e exposicións, realmente ata agora non presentaramos ningún audiovisual. É un orgullo, e máis cando está realizado por unha persoa de Celanova. Ademais, a nivel personal é unha satisfacción poder acoller a Xudit aquí, dado que sigo o seu traballo dende fai xa uns anos”.